Don't Take Me Home (12A)
Dim ond unwaith roedd Cymru wedi llwyddo i gyrraedd rowndiau terfynol prif gystadleuaeth pêl-droed, o ddiwedd yr Ail Ryfel Byd hyd at 2016. Ond yn gynnar yn y ddegawd hon daeth dyn ifanc carismatig, Gary Speed, yn rheolwr ar dîm gwych, ifanc ac roedd gobaith gan y genedl. Cymerodd e ei fywyd ei hunan, yn drasig, ar adeg pan roedden nhw'n edrych fel eu bod ar fin llwyddo. Cymerodd ffrind gorau Gary Speed, Chris Coleman, yr awenau ond roedd e'n ei chael hi'n anodd iawn wrth iddo fe, y tîm a'r wlad geisio dod i delerau â'r galar.
Cawson nhw lwyddiant ddwy flynedd wedyn. Mewn grŵp oedd yn cynnwys rhai o dîmau gorau Ewrop cyrhaeddon nhw rowndiau terfynol Pencampwriaeth Ewrop 2016. Ond, beth fyddai'n digwydd ar ôl iddyn nhw gyrraedd? Yr haf hwnnw, siglodd Cymru fach y byd pêl-droed i'w seiliau mewn stori tylwyth teg go iawn a aeth yn stori fawr chwaraeon fyd eang.
Nid stori'r wlad leiaf erioed i gyrraedd rownd gynderfynol prif gystadleuaeth pêl-droed y byd yn unig yw Don't Take Me Home, ond stori'r wlad yw hi, stori'r bobl sydd wedi bod yn y cysgodion am gymaint o amser o'r diwedd yn dod o hyd i'w lle yn yr haul.
